Wekelijks melden zich bij ZorgeLES en Ik ben CO nieuwe zorgprofessionals die hebben besloten als ZZP’er verder te gaan. Na een goed gesprek met een van onze recruiters wordt het nodige geregeld: diplomacheck in DUO, identiteit controle, is de aansprakelijkheid geregeld, is er een klachtenregeling, een VOG, BHV… ga zo maar door. Daarna staat men met een verwachtingsvolle stemming bij de deur om aan de slag te gaan. Heb je nog even?
Ja, ze heeft nog even. Een jonge dame van midden 20 is bereid nog even het gesprek voort te zetten. “Waarom ga je aan de slag als ZZP’er?” is meestal mijn standaard vraag. Ditmaal valt mijn oog op een sleutelbos. Daaraan zat een hanger met het guitige koppie van een baby. “Wat een leuke foto!” stel ik vast. Een trotse moeder vertelt over haar kleine mannetje. “Ja, lastig is dat in de zorg. De spitstijd van menig afdeling is ook mijn spitstijd thuis. En dan de weekenden, mijn man werkt dan ook. Het gaf teveel gedoe om dat elke keer te regelen. Ik wil gewoon meer vrijheid om daar zelf keuzes in te maken. Ik kreeg nu het gevoel dat ik teveel noten op mijn zang had. Ook kon ik niet meer dan 24 uur werken. Het is ook wel weer jammer, ik mis mijn team…”
Ik informeerde of ze hierover gesprekken heeft gehad met haar vorige werkgever. “Eigenlijk niet,” antwoordde ze. “Die was altijd te druk. Wel met de roostermakers, maar goed, die hebben ook wel hun best gedaan.” Ze vervolgt: “Nou je die vraag zo stelt… wat raar eigenlijk dat ik er nooit echt over gesproken heb met mijn manager. Maar goed, ik knapte ook wel wat af op alle administratie en de vergaderingen.”
Even Google raadplegen: CBS meldt dat 80% van de werkers in de zorg een vrouw is. Nu kan hier een beschouwing volgen op genderongelijkheid, daar waag ik me even niet aan. Maar feit is dat in ons land het vooral de vrouwen zijn die kinderen krijgen. Dat moederhart wil de zorg ook thuis op orde hebben. Dan is het toch wel heel raadzaam om er gesprekken over te voeren. Op zoek gaan naar de onderliggende drijfveren. Gaat het over de werk-privé balans? Gaat het om aandacht en erkenning? Wat is aantrekkelijk werkgeverschap voor “de nieuwe generatie”?
Vanuit ZorgeLES en Ik ben CO pleiten we niet primair voor ZZP’ers.
Berto Broeksema